در مواردي كه كاهش شنوايي حسي- عصبي وجود دارد (مثلا در اثر آسيب حلزون يا عصب VIII) صدا در گوش سالم بهتر شنيده مي شود تست وبر براي تشخيص كاهش شنوايي يكطرفه مفيد است. تست تمپانومتري مشكلاتي از جمله تجمع مايعات و موم در كانال گوش، پرده گوش سوراخ شده، آسيب استخوانچه هاي گوش مياني و يا تومورهاي گوش مياني را تشخيص مي دهد. هدايت هوايي در گوشي كه شنوايي طبيعي دارد بيشتر از هدايت استخواني است. اوتوسكوپي و آزمايشات شنوايي اغلب طبيعي هستند. در اين طرح 8 متغير شامل: سن، جنس، رينه گوش راست، رينه گوش چپ، وبر گوش راست، وبر گوش چپ، SDS گوش چپ در نظر گرفته شده و با نوع كم شنوايي گوش راست و چپ مقايسه شده اند.يافته ها: نتايج حاصل از بررسي 450 بيماري كه در اين 9 ماه مراجعه نموده بودند به شرح زير مي باشد: اكثريت جمعيت مورد مطالعه مارا زنان با 56/7 تشكيل داده اند، بيشترين سن درگيري در زنان 16 تا 30 سالگي و در مردان 16 تا 30 سالگي بوده است. در آزمون وبر پس از به ارتعاش درآوردن دياپازون متخصص شنوايي شناسي آن را روي پيشاني يا دندان هاي جلويي به مدت 4 ثانيه با يك فشار نسبي قرار مي دهد و از فرد مي پرسد صدا را در چه منطقه اي (وسط سر، گوش راست، گوش چپ يا هر دو گوش) احساس مي كنيد.

مطالب مرتبط: ريزش مو يكي از علائم بلند مدت كوويد 19

ويژگي تست رينه در انواع كم شنوايي در گوش راست 97/1 ود گوش چپ 93 بوده است در رابطه با تست وبر از آنجا كه تعداد كثيري از بيماران از كاهش شنوايي دو طرفه رنج مي بردند تفسير نتايج مشكل مي نمود. اين رشد مانع عملكرد طبيعي يكي از استخوانهاي كوچك گوش مياني كه مسئول انتقال صداست شده و از اين طريق سبب كاهش شنوايي ميشود. نوارهاي ريز اين ارتعاشات را از طريق پنجره بيضي (oval window) به حلزون گوش منتقل مي كنند. اين نوع تغيير مي تواند پس از زايمان، مرتبط با بي اشتهايي و كاشكسي، پس از راديوتراپي با در آكرومگالي و علل ديگر ايجاد شود . استراحت بهمدت يك هفته گروهي از بيماران پس از عمل سرگيجه دارند. بروز علائم تعادلي (سرگيجه - عدم تعادل نيستاگموس) يا فلج عصب صورتي بيانگر آسيبي وراي پرده صماخ مي باشد. در صورتي كه آسيب محدود به پرده صماخ باشد، آزمون شنوايي، افت شنوايي هدايتي خفيفي نشان مي دهد (تست وبر به سمت گوش مبتلا منحرف مي شود و تست رينه به طور ضعيفي منفي است و يا حتي در بعضي از بيماران مثبت مي باشد). استعداد ژنتيكي بر اساس شرح حال مثبت فاميلي در نزديك به نصف بيماران مطرح است.

بيماري حدود دو برابر در زنان شايع تر از مردان است و نزديك به ۱۰ برابر در سفيدان شايع تر از سياهان و آسيائي ها مي باشد. اگر صحبت كردن بچه ها به تاخير بيفتد بايد به طور منظم تست شوند. بيماران با التهاب بيني، سينوس ها يا گوش مياني بايد از شيرجه زدن اجتناب كنند. اشكالات سمعكهاي قديمي مثل سوت زدن يا پيچيدن صدا هم در آنها كمتر است. موارد واقعي درگيري توسط سيلي زدن به گوش يا آسيب هاي مرتبط با ورزش مثل شيرجه زدن از ارتفاع مي باشد. نتايج پس از جراحي چگونه است؟ نتايج حاصل از آزمون رينه بصورت زير است: - در شنوايي نرمال، مدت زمان شنيده شدن صدا از راه هوايي دو برابر مدت زمان شنيده شدن صدا از راه استخواني است. تعريف: اتوسكلروز يك بيماري استخواني كپسول اوتيك مي باشد كه تغييرات استخواني در استخوان اغلب سبب فيكس شدن استخوانچه ركابي و در نتيجه، افت شنوايي هدايتي مي شود. صدا از طريق استخوان هاي جمجمه به حلزون گوش منتقل مي شود، سپس اين صداها به وسيله اعصاب شنوايي به ساقه مغز براي پردازش ارسال مي شوند. جراح از طريق كانال گوش، پرده صماخ را به كناري زده و استخوان ركابي فيكس شده را برمي دارد و به جاي آن پروتز مخصوصي را كار مي گذارد كه همان نقش استخوان ركابي را ايفا مي كند.

پرده صماخ به نوبه خود اين ارتعاش را به استخوان چكشي و آن هم به سنداني و سنداني به نوبه خود به استخوان ركابي منتقل مي كند. نكته: اغلب اين تومورها به غلط تشخيص داده نمي شوند و براي مدت هاي طولاني به عنوان التهاب گوش مياني درمان مي شوند. در برخي از امكانات، ممكن است از شما خواسته شود كه يك دكمه را فشار دهيد يا علامت ديگري را مبني بر اينكه صدا را تشخيص داده ايد، تهيه كنيد. علامت اصلي «اتواسكلروزيس» كاهش شنوايي به تدريج پيشرونده است. علامت اوليه درد شديد گوش است كه با مانوروالسالوا يا مانورهاي مشابه برطرف نمي شود. هاينريش آدولف رينه، متخصص آلماني گوش و حلق و بيني، اين آزمايش را پيشنهاد داد كه به نام وي به ثبت رسيد. اين بيماري در زنان شايع تر از مردان است و در حاملگي ممكن است سير آن پيشرفت زيادي داشته باشد. اين بيماري بين ۱۵ تا ۴۵ سالگي و معمولا حدود ۲۰ سالگي شروع مي شود. حس چشايي نيز ممكن است چند هفته تا چند ماه بعد از عمل تغيير كرده باشد ولي معمولا در نهايت به حالت نرمال برمي گردد. 2. از هم گسيختگي زنجيره استخوانچه اي ثانويه به: تغيرات التهابي مثل نكروز غير عفوني زانده بلند سنداني با تمپانوسكلروزيس .